②．⑭

2:14
Υπάρχουν φορές
Που τις δαιμόνιες δυνάμεις
Με κόπο προσπαθώ να γαληνέψω
Η διττή όμως συνείδηση μου το απαγορεύει
Και να λοιπόν που εκ του σκοταδιού ήρθε η στιγμή
Να εκπέσω

Έκπτωση για άλλη μια φορά
Λίγο ακόμα πιο βαθιά
Λίγο ακόμα πιο κοντά
Εξουσιάζεις ή σε εξουσιάζει
Η διαχώριση αυτή
Είναι ισόβια
Είναι κοινή

Κοινωνία θαυμάτων
Δίπλα σου δυστυχώς δεν αξίζω να στηθώ
Να κάνεις τη τρέλα μου δική σου
Η αιτία να είναι ο τρίτος
Για να φυλακιστείς στη φυλακή σου

Τα δεσμά
Ώρες-ώρες με αγωνία τρελή
Επιθυμεί να ταράξει
Τα άκρα αντιδρούν
Τα άκρα εκτελούν διαταγές
Έρμαια του υψηλού
Λεπτού εντέρου
Έρμαια της αστερένιας μου ή
καταραμένης πράξης

Μια σταγόνα αφού πέσει στο σύνολο
Θα χαθεί
Δεν θα ξεχωρίζει
Η κοινωνία της
Θα την αναγνωρίσει
Θέλοντας να την εκποιήσει

Φως και δάκρυα
Πόνος και αγκάθια
Πανοπλία γερή
Εμπειρία ζωής

Το τέλος
Εσύ καθορίζεις
Μονάχα εσύ